göz kırparken şafak
gül kokulu heyecanlar ikliminde
muştulanmış bir sabaha
ve kara günlere nispet
aralarken gümüşten elleriyle
günün perdelerini
muhabbetin bam telidir coşturan
yürek şiirimin nağmelerini
kalbim kuşkanadı gibi coşkulu serazat
aydınlık yüzlü bilgedir gönül tahtımda babam
annem özlemlerimin nur yüzlü perisi
bir hayal ikliminde öperim ellerini.

gönlüm özlem kıvranır vuslatların âh’ında
gurbetinde göz kırpan şu bayram sabahında

mutluluk çıkınları taşıyan kanatlarıyla
sıvazlarken melekler
mahzun yürekleri
okşarken saçlarını saadet asrından
bir kutlu el
maziye gömülür hüzün günleri
bir bayram coşkusuyla ışıyınca müstakbel
sevginin dirilten kıvılcımı sıçrayınca
bîgânelik çölüne
gülistandır artık endişeye tutsak gönüller
barış toy düğündür kalbimde
çözülür dargınlığın şer yüzlü düğümleri

bîzârdır tüm benliğim zulüm, fitne ve kinden
meftun bir yolcu şimdi huzur güzergahında

sökülür gönül ülkemden bir bir
kutlanmış zaman hatırına
ayrılıkçı dünyaların taş yüzlü sınırları
kasvetli gönüllerin
sancılarına yurt olur yüreğim
gözlerimden akar gariplerin gözyaşları
yankılanır gönlümün yamaçlarında
mutluluk kervanının şükür haykırışları
hisseden bir can olurum aynı vücutta
aynı damarda kan olurum
göz kırparken göz aydınlığı sabahlara
yüreğimin atışları

nadide bir sofrada buluşmaktır dileğim
ruhum dinlenmek ister şakirler ervahında

gözleri buğulanırken zamanın
muhabbet ararken kendisini yitik mekanlarda
öz yağmurlarıyla yeşerirken göz yaşları
duanın kıblesindedir ellerim
tüm sabahlar bayram muştusuyla doğsun
kılı kırk yarsın doğarken sözlerim
aydınlanmış bayram sabahlarına dirilt
soylu sancılarla kıvranan yüreğimi
engin bir şükrane sağanağında
sırılsıklam ıslanmayı dilerim
öyle bir gönül tutuştur ki sadrına yusufunun
kanadıyla yükselsin katına secdelerim

mahrumiyet çölünde sınama yüreğimi
kara yüzüm ak eyle muhabbet dergahında