Aşkın gonca gonca açtı gönlümde,
Ömrümün bağına diktiğim sensin...
Bugün de, yarın da, kalan ömrümde;
Hayata başlayıp bittiğim sensin...

Gözümün nûr’usun, başımın tacı,
Yuvamın direği,derdim ilacı,
Saâdet bağımın her iki ucu;
Binlerce kördüğüm attığım sensin...

Al gönlümü taştan taşa çal gitsin!
At ateşe, rüzgârlara sal gitsin!
Yeter ki nefesim seninle bitsin;
Mahzun gözlerinde yittiğim sensin...

Derdimin ortağı, can yoldaşımsın,
Başımın üstünde talih kuşumsun,
Çayımsın, çorbamsın, gün ışığımsın;
Her sabah doğduğum, battığım sensin...

Gölgesinde huzur bulduğum çınar,
Başımı gölgesiz bırakma ey yâr!
Senden ayrı nefes aldığım zarar;
Yanında huzuru tattığım sensin...

Yanımda varlığın olsun yeter ki,
Ellerin elimde kalsın yeter ki,
Dünya bir yana sen, bir yana bil ki;
Öz canımdan üstün tuttuğum sensin...

Varımsın, yoğumsun, iki gözümsün,
Azımsın, çoğumsun, alın yazımsın.
Dikili ağacım olmasın varsın;
Ömrümü, ömrüne kattığım sensin...

Akyol soyadını almak, devletim,
Sensin yurdum, yuvam ve memleketim
Asla bitmez sana sevgim, hürmetim;
Beraber yürüyüp, gittiğim sensin...

Nûriye Akyol (Hicranî) 9/1/2022

Görsel alıntıdır.