BÜYÜMEYEN ÇOCUKLUĞUMUZ
(sevda harmanı Yozgat)

Yıllar sonra Yozgat ta ve çamlıktayım
Kızımı sınava getirdim , artık babayım
Gerçekten teselli veriyor mu
Bilmiyorum ama, Bir cigara yaktım
Ve düşündüm derin derin..
Nasıl da geçmiş zaman
Hatıralarım canlandı gözümde-
Değişen neler diye bakıyorum da
Mazi yeniği belleğimin derinliklerinden
Silik ve unutulmuş bir resim gibi
Lise yıllarının yozgat’ ını çıkarıyorum
İşte resiiim , işte Yozgat
Yada hem hayaal, hem hakikat
Ve anladım ki ….
Değişen ,daha çocukluğumuzdaki yitirdiğimiz
Büyüdüğümüze bile sevinemediğimiz gerçekmiş
Yani Yozgat değişmemiş,
Değişen ne zaman, ne mekanmış
Nede sevdalar
Değişen biz ve insanlar
Yani sevda kahramanları
Bir de sır saklayan şu ağaçlar …
Sanki onlar da pişman büyüdüklerine
Hatta yaşadıklarına..
Onlarda zamana yenilmiş,
Oysa kaç cemre yaşadı bu toprakla
Kaç sevdaya çare, kaç gönül e hazan oldu
Kaç bahar kaç kış gördü oysa”
Ve yinede ser verip, sır vermemişlerdi güya
Anladım ki gerçek olan bugünmüş
Yani geçmişte yaşananlar birer düşmüş

Kaşif Kani ERTÜRK