Libasında fırtınalar estiren bir çocuktun
doğarken gözlerinde bir elmas kimliğiyle
Bulutlar karanlığın utangaç masalarına
Denizleri doldururken merhametiyle
Söyle ki bilinsin ışıklar
Derdini dinleyen kıyafetler
Arkası dönükken sana
Vursun leylaklara nur içinde d/okurken yüz hatlarındaki kilimleri
Söz var ki inzivada kalburüstü
Bir kurbağayı anarken
Gözlerinde raks ediyor şems i külhaneler
Bir nimet adı kelam olsa

Şuurunda kıy(a)met i kubradır
vedâ edilirken
gelmemiş bir vaktin ölümlü dünyasında
Yelkovanı efsunlu bir firuzeye vurgun
Mim gibi şiyara
Elif gibi bir nizamda
Sen yokken adı buhran olur
Düşlerinde tefsirleri gönüllerin
Varsın yansın güneş yangınlarda ruhlar varken
Varsın cemaleti vâkur bir söz gibi kalsın diyarlarda
’İnsan nehir gibi sessizce akar gider’
Muma hasret veren bir rüzgardır
küllerde
nakşedilmiş aslında yüreğine
Sonra ey yâkıt gibi sözleriyle kalbime inen hin kunleriyle sırtımda gezen katip
Bir vardın bir yok olsun bu dünya
Bir k/ağıd bin alemi dillerde alimken
Unutmak;
Sukutumda bir şifre gibi
Nazarım
Sensin gönlümün kıyamet bilgesi
Ve tesbihimin veliullahı...

Gezgin imgeler...