zamanın bir yerlerinde

hiç kimsenin görmediği ve bilmediği

ıssızlıklara karışırken gecenin hain pusuları

karanlığın içinde sessiz çığlıklarıyla

yemyeşil gözyaşlarının yağmurlarını bırakıp

ümitsiz, çaresiz, sessizce

bir yıldız kaydı gökyüzünde



ve, kayarken o yokluğunun derin boşluğunda

kayboldu gitti gözyaşları da

hiç var olmamışçasına



bir yıldız kaydı gökyüzünden

adı Bahar’dı kendi bahar gibi

kış ayazlarında o üşüyen elleriyle

o da, bir yalancı bahara aldanmıştı

açmadan solmuştu gülleri

ve, hüzünlü bakardı yeşil gözleri



adı Bahar’dı kendi bahar gibi

mevsimiydi o sevdanın

kış ayazlarına tutulmuş olsa da

en güzeliyle yaşanası güzeldi yüreği

oysa ki hiç kimse göremedi

bilemedi ne o baharı ne de

yaşanası güzel yeşil gözlerini

o hiç yaşayamadı baharları

hep kış ayazlarında üşürdü elleri

ve, hüzünlü bakardı yeşil gözleri



adı bahar’dı, kendi bahar gibi

çiçeklerin en güzellerini açmış

ve ısıtmıştı ılık meltemiyle

ve nakış nakış işlemişti sevdayı

yaşanası bir aşkın en güzeliyle

ama onun da,bir gün bir yalancı baharın

kış ayazları vurdu yüreğini



adı bahar’dı, kendi bahar gibi

o, hiç yaşayamadı baharları

hep kış ayazlarında üşürdü elleri

hüzünlü bakardı yeşil gözleri











Mert YİGİTCAN

Maltepe / istanbul 07 Nisan 2007 09:00