içi sökülür kurak mevsimlerin
pul pul dökülür karanlığın yüzü dağa taşa
içi dışı ters yüz olmuş insanlığın
son duraksa
kıyamet

suskunluğun ayrık otları çoğalmış zihinlerde
talana uğramış cennet bahçeler

gölgelerin izbesinde
kırgın rüzgârların uğultulu gazeli
bitkin dünyanın omuzlarında dev metropoller
yuvarlanıp gidiyoruz işte zamanın paslı dişlilerinde
hırpalanmış umutların dilsizliğinde mühürlü dudaklar
tutkuları kelepçelenmiş mazinin bezgin ayaklarını
taşırken geleceğe

dilimizde biriktirdiğimiz
çalıların sessizliğini yırtarken gece baykuşları
her gün biraz daha yavaş yavaş yok oluyoruz
pusuya yatmış sancıların doğurganlığında
yüreklerimiz

seslerimizi
korkularımızı saklarken cinnet geçiren beyin çukurlarımıza
hiçbir şey olmamış modunda yürüyen ayaklarımızda tortulanan toprağı
silkelerken salahlı güne

korkulara
sanrılara
inatla
azimle
yeniden yeniden doğuşa


yaşamak ağrısı zorlarken parmaklarımı kalbimin en uç köşesinde sen
saklandığın yerde yeniden çiçekleniyorsun aşkla
bahçe duvarlarına sarkıyor kırmızı kırmızı güllerin sıcaklığı
yağmur yağıyor göğün saçlarından
çisil çisil toprağa

yürüyoruz tozlu yolları ıslak dudaklarımızda buğulu bir tatla
güneşin gözlerinde renk renk kelebekler pırıl pırıl akarken zaman
halka halka sis perdesinin ardından
yaşamak hevesi her yerde

oturmuşuz bir kuytuya
eteğimizde milyonlarca yıldız yansıması
gözlerimiz batık deniz kuru bir dala
dönmüşlüğümüz aşk elinden






ayşe uçar
26012024
11:48