Ben Afrika’yım
Güneşin bağrında büyüttüğü
Rengime renk veren ateş
Serapların orta yerinde
Çıplak ayakları nasır tutmuş
Kum tanesi alevlerde yanarım

Ben Afrika’yım
Karanlığa tutsak
Varlığı inkarlara mazhar
Vahanın özlem durağıyım

İnsanlığın uzağında
Kimi vahşi orman derinliklerinde
Kimi kızgın çöl çemberinde
Ellerim kazma kürek
Başımda güneşten şapka
Yanar taş gibidir bedenim

Bilirim
yoksulluğa direnmeyi
Bilirim
açlığa tok görünmeyi
Bilirim
susuzluğa damak çatlattığımı

Bir tek;
Bir tek fırtınalarda
Savuran çöl rüzgarına diz çöktüm

Toz bulutlu gecelerden
Kaybolan yolumdan
Kayıp giden yıldızlardan
Can çekişen kuru bedenlerden
Arta kalan acı sesler
Yıkar beni

Üşüşen çöl kuşlarının
Çöküşünü izlerim
Yığılan kuru bedenlerden

Ben Afrika’yım
Beni bir ben bilirim
Bir sömüren
Bir de …
son nefeste kemiren

II

Varamadan kurtuluş durağına
Vurur kum tanelerinin
Acımasız sonsuzluğu bedenimi
Sıra sıra fırtınalarla kuşatır
Yok eder ufuklarımı
Ulaştırmaz umut vadilerine

Boz bulanık ırmaklar geçerim
Fırtınalar aşarım güneşin tepesinden
Geçemem mavi sularını
Şu zalim Akdeniz’in

Ya kum yığınları örter üstümü
Ya Akdeniz suları çeker beni derinlere

Vururuz cansız bedenlerle
Seyrine doyamadığınız, bayram yeri o eşsiz sahillere

Ben Afrika’yım
Siyah giysili, gözlerinizde



Şiir : Taylan Uzar
Seslendiren : Ay Parçası / Mehpare