Seher vakti gün doğmak üzere
Ufukta tatlı bir kızıllık yayılmakta
Büyükçe bir gül bahçesi
Gökkuşağının renkleri gibi
Rengarenk güllerle bezeli
Bülbüller ise serenatta bu güzel gülleri
Sarısı pembesi kırmızısı bordosu siyah gül bile var içlerinde
Hepsi canlı neşeli ,
Devamlı gonca çıkarıp mutlu bir hayat sürüyorlar
Beyaz gül fidanı ise bunlardan ayrı bir köşede
Muhteşem güzelliği ile çıkan goncalarını süzüyor
Ama içi buruk
Karşısındaki gülleri görüp
Neden ben beyazım diye üzülüyor
Son çıkan goncasını sevgi ile bakıyorken
Aniden bir feryat bir figa ya hak ya hak
Sesi ile irkiliyor
Gözü goncasına takılıyor
Birde ne görsün
Goncasının dış yaprakları kızarmaya başlamış
Muhteşem bir gonca olmuş
Derken pat diye bir sesle irkiliyor
Sağına soluna bakınıp ne olduğunu anlıyor
Köküne yakın bir bülbül yavrusu düşmemişmi
Yavrucak son anlarını yaşamakta
Okadar çok üzülüyorki
Demek yavru bülbül uçmaya başlamış farkında olmadan gonanın üzerine düşmüş
Gülün dikeni kalbine batıp tüm kanı goncaya gitmiş
Gül fidanı gözyaşlarını tutamaz
Bütün açan güller ve fidanları ağlayarak şebnemlerini bülbülün üzerine dökmeye başlamış
Kızarmaya başlayan goncada
Dikkatini toplayarak gözyaşlarını
Bülbülün aralık duran gagasından içeriye dökmeye başlamış
Rabbin hikmetine sual olunmaz
Gözyaşları ile ıslanan bülbülcük
Doğan güneşin tatlı ışıkları ile
Rüzgarda ılık nefesi ile biryandan bülbüle nefes veriyor
kurumaya dönen kanatlarını okşuyor rüzgar
Bülbülcük yavaşça gözlerini açıp anlamaya çalışıyor
Ne oldum der gibi
Gül fidanı okadar mutlu oluyorki
Bülbülcük kurtulmuş kendine gelmişti
Rüzgarın hafif esintisi ile dallarını sallayıp adeta şarkı söylüyorlardı
Beyaz gül goncası birdaha
Neden ben beyazım neden goncalarım beyaz diye düşünmek bile istemem diye söz verdi
Bu ona büyük bir dersti
Bülbülcük son bir gayretle
Büyükçe bir ağaç dalına konmuştu
Tüm bülbüller güllere serenatta
Merhaba diyorlardı
Beyaz gül fidanı goncasına tekrar baktı
Ne kadar güzeldi dışı kırmızı ortası beyaz
Muhteşem görünüyordu
Gül fidanı çok mutluydu
AYŞE KARAN