Ocak ayazına gecenin sükûti çöküyor
Her yanım darmadağın
İçli bir şarkı çağrıştırır kulaklarımda
İliklerime kadar mutsuzluk
Yudumlanır hatıraların en acısı
Soluklanırım buz kesen umutlarımda
Nefesi tükenmiş sokak kedisi gibi
Yığılırım Lahey’in en ıssız bir köşesinde...

Hani nerede kaldı o yemyeşil vadiler
Koklamaya kıyamadığım çiçekler
Mısralarımda yeşerdiğim
Öykülerde açtırdığım ak zambaklar
Okyanus coşkusunda kabaran düşler
Alabora ile yıkıldı hayallerim
Ne şafak söktü, ne de karanlıklar bitti
Yüreğimin enginlerinden yârim yitti...

İnan, bir tutam sevgiye muhtacım
Kan ve gözyaşı her anım
Çıkılmıyor kaos denen illetin içinden
Dolaştığım mekanlar zindanım
Hücrede benzi solmuş haldeyim
Bakıp bakıp demlendiğim o gözlerin
Dudaklara bıraktığın muhabbetin
Bitmiyor ki özlemin, can sevdiğim gel!..

Zafer Direniş
...

Lahey