Gül Efendim, Gül Sultanım

Sensiz alınan nefes, neye yarar Efendim,
Cümle kevn ü mekân, sana secdeye durmuş Efendim.
Her zerrem zikrindedir, adınla çağlar her dem,
Sustu kelâm, dilimde yalnız Sen varsın Efendim.

Gül Efendim, Gül Sultanım.

Gökkuşağı renk renk raks eder nûruna,
Dolunay gülümser, semâlar gark olmuş nârına.
Samanyolu şaha kalkmış rahmetin uğruna,
Toprak bile dirilir rahmetle, aşkın varlığına.

Gül Efendim, Gül Sultanım.

Görmeden sevdik Seni, bilmeden gönül verdik,
Sol yanımıza ismini, nur gibi nakşettik.
Her haneye bir “Ahmed” koyduk, ümmet dedik,
Sofralarımıza bir tabak fazla koyup bekledik.

Yıldızlar alışmadı yokluğunun hicrânına,
Uhud hâlâ ağlar, mağara misafirini arar.
Her gönül “Bir Allah, bir Sen” der niyâzına,
Yollar, gözler, kalpler vuslatını umar.

Gül Efendim, Gül Sultanım.