Bir deniz gibi sessiz
Pembe hayallere daldığında
Yağmur renkli buğular inecek gözlerine
Öylesine fırtınalar kopacak ki
O arsız otların güverdiği yüreğinde
Bilmediğin renkleri göreceksin
Aynadaki yüzünde
Dalga dalga, köpük köpük coşacaksın
Odanda çığlıkların kol gezecek
Bir elinden tutacak,
Bir merhaba diyenin
Kalmadığı anladığında

İsyanı yaşayacaksın
Bir kızıl şelale gibi kanın
Damarlarında deli deli akarken
Kıpırdanmaya başlayacak
Fahişelik duyguların...
Ve sen bu isyan nöbeti anında
Çaresiz saldırdığında aynaya
Beyazlardan arta kalan
Uç tek siyah saçlarını sayacaksın
Ve son çare belki...
Beni anımsayacaksın...
Şiirlerimdeki güzelliğini düşüneceksin
Ve seni ne kadar çok sevdiğini
Gözlerinden şimşekler şavkıyacak o an
Yüreğinde ümit parıltıları
Koşacaksın bana doğru
Bu onuncu asırdan kalma halinle
Yine de saracağım seni
Saracağım sımsıkı korkma
Ve unutturacağım inan
Annadaki yabancı halini...

Emin Barut_____ 12/11/1985 Arşiv