Sana gonca demişler, bana bülbül-i şeydâ,
Oldum yolunda Mecnun, Sen oldun bana Leylâ.
Mutluluk bizim olsun, yâda kalsın vaveylâ,
Dilerim ayırmasın bizi cihanda Mevlâ.

Dedim ama; ne zormuş mutlu olmak cihanda,
Mutluluk denilen kuş, dolanıyor zamanda.
Bazen bir demet çiçek, bazen otta, samanda,
Muhabbetle imtizaç olunmuyor her anda.

Bir zaman gönlündeki hayallerle uzlaştın,
Bazen Mecnun’a dönüp, sahraları dolaştın.
Yollara düştün bazen, sonra usanıp şaştın,
Hayaller yolda kaldı, gerçekle karşılaştın.

Anladın ter dökmeden pişmez ustanın aşı,
Yol açmadan aşılmaz karlı dağların başı,
Gam çekmeden biter mi âşıkların gözyaşı,
Murat almak istersen; budur devranın işi.

Göncalar güle döndü, şeyda bülbül bağlara,
Gönül bu, takılacak birgün başka ağlara.
Son sözümüz şudur ki; hanımlara, baylara:
Yolunda sebat eden, hâkim olur çağlara...

04.06.2012 Fatih-İST.(Arşiv)

Enver Özçağlayan