Şiirler salıyorum
Halkını sevmeyen kralların ve devletlerin üzerine
Tahtını başlarına geçirsin
Dalıp paçasından – bir daha kalkmamak üzere- devirsin yere…

Bir değil, beş değil… Dünyanın bütün şiirlerini salıyorum
Mazlum halkları ve doğayı katleden herkesin üzerine
Sivri ve keskin dişleriyle karşılarına dikilip
Topukları kıçlarına değene kadar
Şiirin öfkesinden korkup kaçsınlar diye

Şiirler salıyorum
Bir terk ediş… Bir gidiş… Ölümcül veda
Ve kaybedilmiş büyük bir aşk ve kayıp bir sevgiliden
Çok ağır yaralar almış bir kalbin üzerine…
Bedeli misliyle ödenmiş hasret
Acısı misliyle çekilmiş aşk
Ve aşkın iyileştirici ve birleştirici gücü aşkına
Güneşin yüzümüze vuran ilk ışıkları ve sıcaklığı
Ve bitimsiz bir kavuşma anı gibi koştur koştur
Sarıp sarmalasın kalbimizdeki en onmaz yarayı…

Bir değil, beş değil… Dünyanın bütün şiirlerini salıyorum
Sevenlerin ve sevişenlerin üzerine
Aşk ile el ele
Aşk ile göz göze
Aşk ile öpe doya
Aşk ile döke saça gülsünler diye

Ey şiir! Sana sığınıyorum
Senden başka kim iyi gelebilir
Senden başka kim daha iyi anlayabilir ki beni

İşte öyle…
Sevdim ben seni…