Var bir sıkıntı geçmez ki bakarız ufuklara
Kesişir çizgisi kıvrımlarıyla engin dağların
Susun artık kederlerim beni yormayın
Kümelenmiş kuşlar geçer gün batımında.

Kimselere denmez şeyler, birikir de birikir
Külliyatı olsa bunun ne fayda verir
Sabır ve tesellilerle dik durur başlar
Akşam vakti mora döner ufukta dağlar.

Kıvrımlarıyla yollar geçiyor üzerinden
Kiminde bağrını deler bir kara tren
Hayat bir çizgi değildi, durakları var
Dağların heybetli başı her dem kardadır.

Kasıp kavurmadı mı onca sorunlar
Güneş değmemişse ağaca o yosun tutar
Ne varsa şu özde güç alır kökten
İnadına uzanır göğe rahmet beklerken
İç kemiren duyguları ben de bekletmem
Bir sırdaş bulamadım ise, dağlara mı desem.

Yalnızlığın sesi, soluğu ve zemini
Bağrında uyutmuş çokça aşkla gezgini
Nasıl da tutkunuyuzdur bıktık kentlerden
İlk fırsatta yolardayım bekle sen beni.

Işıldasın eteğinden dökülen sular
Cana can katandır ki o, meltemse rüzgâr
Kuytuları keşfediştir bu, işte macera
Dökülür sözler dillerden ulu dağlara.

Varsa elde bir bağlama, bakın tınıya
Mukayese bile edilmez bu sıradanlığa
Değme keyfimize sakın, aksın esenlik
Hafiften çiseleyen yağmur merhem yaraya.

Düşsün her bir yaprak solarken ömür
Hazanın eteğinde bu, solan bir güldür
Her şeyi dert etme hatta dertleri öldür
Gülmeye hasrettin çoktan, o gün bugündür.

Oğuzhan KÜLTE