Ta Horasan Belh’ten, yollara çıkıp
Bu bahtlı diyara, gelmiş Mevlana
Konya ovasında, meşale yakıp
Aşk olup kalplere, dalmış Mevlana

Sevgi onun tahtı, hem de tacıymış
Hasta gönüllerin, o ilacıymış
Sevgisiz bir hayat, elem acıymış
Türlü çiçek kokan, balmış Mevla na

Gel demiş günaha fıska dalsanda
Tevbeni binlerce, bozmuş olsanda
Ümitsiz sevgisiz dostsuz kalsanda
Çağırıp dergaha almış Mevlana

Taş kalpler erimiş, kor nefesiyle
Dünya meşke gelmiş, neyin sesiyle
Aşkı bilmiş dünya, mesnevisiyle
Kalplere bir ateş, salmış Mevlana

Hak’tan alıp, halka vermiş ihsanı
Feth etmiş kalpleri, dönüp dört yanı
Bulmuş Yunus gibi canda ki canı
Aşk ile neyini çalmış Mevlana

Şems’ten alıp feyzi, şems olmuş bize
Cihanı çağırmış bu nurlu ize
Bu Kurani aşka, ulvi denize
Dalmış derya olup kalmış Mevlana

O Aşk-ı hakikat, yaşamış yazmış
Kin nefret öfkenin kökünü kazmış
O aşkta güneşmiş, baharmış yazmış
Halvette bir başka halmış Mevlana

Bayram Ali Bülbül