ÖZLEDİM ANAM

Anam sen gedeli yedi yıl oldu
Dertlerimi gömüp gizledim anam
Sürmeli gözlerim yaşlarla doldu
Saçıyın telini özledim anam

Hayalime gelir soluk benizin
Dumanlanır gözüm, yanar genizim
Kabarırım sanki Karadenizim
Nasırlı elini özledim anam

Burnumda tütüyor tandır kömbesi
Duvardaki eski o gaz lambası
Nerde görsem eski su tulumbası
Helkeli kolunu özlerim anam

Tarlaya gedip de çapa çalardın
Yaz gelince pakla, nohut yolardım
Yağmur yağsa çıkıp damı loğlardın
O bükük belini özledim anam

Canın heç yok muydu yorulmaz mıydın
Kadere talihe gırılmaz mıydın
Gabahat işlesek darılmaz mıydın
O datlı dilini özledim anam

Teneke zobaya odun atardın
Garyola bilmedin yerde yatardın
Heç mi oturmazdın hep iş dutardın
Yerdeki çulunu özledim anam

Bahçeye üç evlek açardın garık
Gunduramız yoktu geyerdik çarık
Odun bulamazsak yahardık gırık
Çırpını çalını özledim anam

Zobada bişerdi bulgur aşımız
Yoklukla bağlıydı garip başımız
Çile dostumuzdu, dert sırdaşımız
Patates sulunu özledim anam

Anasız bir hayat ne de zor imiş
Meğer her gulun bir derdi var imiş
Nurgül der ki ana gerçek yâr imiş
Senin her hâlini özledim anam

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

Fotoğraf temsilidir