Bizde iki şey geçerdi babadan oğula;
Biri isimdir, biri de fakirlik...
Ve benim hep iki mevsimim olmuştur;
Biri sonbahar, biri daha sonbahar...

Yıllarca aradığım tebessümü yüzünde bulmuştum oysa,
Onca aşk fakirliğinden sonra, yeni bir mevsimle tanışıyordum
Başında son kelimesi olmayan bir bahar!
Namı-ı diğer aşk mevsimiymiş adı elalemin dilinde
Evet, belkide sendin asırlardır beklediğim yağmur;
Nuh tufanından bu yana her hücremi bu derece ıslatan..
Ama bu sefer bir gemi yapmayacaktım kurtulmak için!
Sende boğulmak istedim nedense...nedense kısmet olmadı.

Toprak çabuk çekti suyunu!
Gün yüzüne çıkınca tüm çıplaklığıyla utanmaların;
Rahmetten ziyade musibete döndü aşklaşmalarımız...
Öğelerine ayırdığın bir cümleyi yeniden onarmak mümkündü ama,
Parçalarına ayrılan bir kalbi toparlamak o kadar da kolay değildi.
ve aşkın yeryüzünde ki tek ana dili "ayrılıkçaydı"
Senin yürek dediğin veya sandığın şey
Nöbetçi öğrencinin gelip tahtayı silmesinden öte birşey değildi.
Yani bir tahta misali mi silinirdi koskoca mazi?
Sende bilirsin ki,ne zaman bir tahta silinse;
Ardında bir önceki konunun izleri kalırdı herzaman.
Bilmiyorum neden hala kendini illede
Bulunmaz bir hint kumaşı sınıfına sokmaya çalıştığını?
Ama haberin olsun, benim artık hint kumaşı aramadığımdan
Ve bu kumaşların artık memlekette üretiliyor olduğundan...

Biz sana ne zaman baksak,
Gözlerimiz perdelenir...
Sen bize ne zaman baksan,
Yüreğimiz zedelenirdi...

Aşk kadar "herşey" ve aşk kadar "hiçbirşey" olan
Başka birşey yoktur yeryüzünde...
Ve her aşkta iki şey kalır gidenden kalana;
Biri yalnızlık, diğeri daha yalnızlık.
Bütün bu yalnızlığımın içinde sana bir cümle bırakıyorum,
Yüreğimin bahtıma eş kara tahtasında;
"ÖYLE BİR ZULME UĞRADIM Kİ, BİLDİĞİN GİBİ DEĞİL DESEM YALAN OLUR"
Yüklemi, nesnesi, tümleci, tamlamaları bana kalsın,
Sen bu cümlede ki "gizli zalimi" bul !
Ki sen özne olamayacak kadar, sıfatsız,zamirsiz,özelsizsin artık cümlelerimde!

Benim hep iki acım olmuştur ömrü hayatımda;
Biri sen, biri daha sen...
Ve dedim ya hep iki mevsimim olmuştur benim;
Biri sonbahar, biri senbahar...

Muhammed TAHA - 22 EYLÜL’ 08
BURSA