Küçük kız henüz yeni ölen kardeşinin başında durarak ona kimsenin ilişmesini istemedi. Sonra ağlayarak "Çok şükür ki kardeşim artık emin bir yerde ve artık hiç kimse onu incitemeyecek..."
!

Ey Dünya!
“-20 Kasım Dünya Çocuk Hakları Günü- herkese kutlu olsun!...”

9
-Kum Mevsimi-

Anımsar mısın ey sevgili Adem, zamanı?
Anımsar mısın çocukluğunu?
Kaç çağ kadar ötesin?
Kaç çağ kadar yorgun ?
Çağlardan gelip geçiyor yitiriyor günlerini zaman...

Bilmez misin ey sevgili Adem, senden olma;
Musa’nın elemini
Davud’un ağıtını
İsa’nın mıh sızını
Şefaatin kelâm, kelâmında a’şa hüznünü?..

Görmez misin ey sevgili Adem,
Havva’nın gözyaşlarını?...
Ya sen Havva, gizli gizli dökülürken
Adem’in gözyaşlarını?

Ey adem!
Kim o, ‘Öldüreceksin!’ diyen, o kandığın?
Kimin bu iblis kalpli zalim ses,
Kimin bu kahır, bu kir?..

Çocuklar…
Onlar;
Yeryüzü çocukları
Kime anlatsam onları
Kimsesiz ahları, kefensiz sesleri kalır
Çığlık çığlık dünyevi atlaslarda
Göğerir yüzleri yeryüzünden arşa
İylenir ruhları mavilere
Ağızlarında kelebekler uçuşur
Cennette yeni bir yaşam bekler onları
Zalimin ve katilin olmadığı, kötünün ve acının olmadığı, demirin olmadığı, ölümün olmadığı…

Ey sevgili Dünya!
Şimdi
-ilk kez ve bir kez, belki son kez- birlik olma zamanı;
Siyahtan sıyırarak rengini
Giyinerek matemlerimizi
Göndere çekip kara bayrakları
Sıralanıp hep birlikte ‘Ağlama Duvarı’nın önünde tek tek ve yan yana
’Kırmızı eller’ ile çocukların kanayan yüzlerine el basarak
Hepimiz hep birlikte haykırarak
-kan’a kan’a- utanabiliriz!...
!