Dilimden savruluyor çırılçıplak bir dize
Kızarıyor arından bir anda kelimeler
Halimi sunmak için gerek var mıdır söze
Göresim geldi diye içimde kuzu meler
Ruhumdaki bu sesi hapsederek susturun
Haykırmazsam ölürüm yapmayın biraz durun.

Hasatsız toprakları yakıp kavuran bendim
Bulutların suyunu saklayıp mendilime
Bir hazan mevsiminde yelle savuran bendim
Paslı kilit vuruldu engel koyup dilime
Dikin sarp yamaçlara bu şiir heykelini
İhtiyaç duyan herkes tutuversin elini.

Şımarık dizeleri çıkarın defterimden
Neşesini saçacak görülecek her yana
Nefretleri akıtın alnımdaki terimden
Sevgi imgesi saçın ellerimle cihana
Cüretkâr adımlarla doldurun her boşluğu
Cümleler anlatamaz duyduğum sarhoşluğu.

Asırlardan süzüldüm Şirin’iyim Ferhat’ın
Necati’nin Mihri’si semaver buharında
İsyan eden kızıyım sarayda safahatın
Alevlenip tutuştum hayatın baharında
Sesimiz yankılanır Harşena’nın yüzünde
Çınlarız gökyüzünde her hazan gündüzünde.

Gönlümün kıpırtısı saçlarımda esmişti
Buluttan çiy düşmüştü kuruyan dudağıma
Yağmur giyinen şehir nefesimi kesmişti
Bir buse kondurmuştu serçeler yanağıma
Anlamak kolay değil yaşamak gerek bunu
Sevgiyle uğurlayın bu şiir yolcusunu.