İstemez mi insan kafasını yaslayacağı dizi
Ve nasıl istemesin ki düşüncelerden zihnini
Duygularının en halislerini giderek körleyen
En acısı da bir daha geri gelmeyecek olan
Yitirim manzumelerinin sayfalarından mürekkep
Siyah beyazlı resimlerde kalıvermiş mutluluğun
Dile pelesenk olmuş şarkıların afrodizyak etkiyle
Tükenişlerinden sıyrılışın kapılarını aşındırmayı.

Birileri bulmuştur bir yolunu bunun
Kimileri farkında bile değildir savruluşun
Ne hazindir ki canı çok yanacak sonradan
Aramayı unuttuğu ve hak ettiği mutluluğu.

Bir zamanlar bulduk belki de kıyısından
Nasıl oldu anlamadık, yitip gidivermiş elden
Ne sözümüzü var duyan ne de bir dinleyen
Aradık hem de deliler gibi, durulmadık da
Yine de bulamadık bizimle aynı gören bir kafa.

Biz mi dışındaydık işlerin, inceliklerin
Onlar değil miydiler tribünlere oynamaklı
İstemedik bir alkış kopsun, el üstünde olalım
Ne de yalındı arzumuz, incisidir yüreğin
Halen bir gölgemiz var ya, şimdi hayal kuralım.

Dokunma ne gelecekse başa, sertçe vurun
Ya da dönmesin dünya, biz yoksak dursun
Susturduk egoları, döndük öze, olduk köz
Yanmalardan ne çıkacak, ancak güzel söz
Her yağmurdan sonra dıştır o temizleniyor
Aradığımız her neyse içe hitap etmiyor.

Kuşlar kadar derler ya özgürlük rüyasına
Tarifinde de elzemdir çıkılır Kaf Dağı`na
Ne haritalarda bulunur o, ne açık adresi var
Anlaşılan aramak umutlarla birikimdi
Ne yaptıksa olmadı, sonu dramdı, yitirimdi.

Neyse ki tüm hezeyanların yansıması zemin
Kişiye göreceliymiş ve üstelik bu da kesin
Fırçadan da geçiyor bu muhabbet renklerle
Notalardan dökülüyor porteye ve ahenkle
Kalemden de geçer elbet, dizelerle bir şiirde…

Oğuzhan KÜLTE