DUALAR ARŞ’A ÇIKMAZ

Gönülden çağlamayan nedâmet gözden akmaz
Tövbe eden kulunu Mevlâ nâr’ında yakmaz
Dilimizden dökülen duâlar arşa çıkmaz
İmân ve ihlâs ile secdeye varmadıkça
Her hücren "yetiş Rabb’im" diye haykırmadıkça...

Âşk’a düşünce gönül kalkar perde aradan
Âşık’lar acı duymaz, kan çağlasa yaradan
Kul gönülden Allah der, yetişmez mi yaradan
Nefs’in arzularını kulaklar duymadıkça. Göz yanılıp bir başka tarafa kaymadıkça

Mevlâ’dadır yaranın her çaresi, ilacı
Allah diye çarpan kalp duymaz Hak yolda acı
Her secde bir vuslattır, namaz kulun miracı
Dilekçenin ucunu âşk ile dağladıkça
Duâlar geri dönmez diz çöküp ağladıkça...

Mevlâ’m emir buyurmuş: Gir diye Hak yoluna
Emrine karşı gelmek yakışır mı kuluna?
Kul cennete giremez bil salına salına
Günâh bataklığından çırpınıp çıkmadıkça.
Takvâ zırhı giyinip, şeytanı yıkmadıkça...

Hicranî gönül verip, dünyaya bağlanırsın
Bu hayatın başı var, sonu yok mu sanırsın?
Akşam oldu, gün battı, hâlâ oyalanırsın
Açılmaz bu kapılar, ihlâslı çalmadıkça
Varmaz oldun huzura çok darda kalmadıkça.

Kalbimizde Kuran-ı en üste koymadıkça
Kurtuluş yok müslüman sünnete uymadıkça.

Nuriye Akyol (Hicranî)
2/10/2023

Görsel alıntıdır