(I)
benim beyaz çiğdemim
dört kere örttü üstünü toprak
yine de ağlamadın

(II)
kanatsızlığım ayırır gökten beni
yine de çırpınırım bir kuş gibi
kanayan yerlerimin geçmeyen ağrısı
ah!
bu yarasa âhı

(III)
ben utanırdım;
utanmasın diye çocuklar
buruşup yanardım içli içli
dışı olmayan
insanların evinde

(IV)
kaç ağacın acılı kolu
incecik ve
kim bilir toprak görmemiş
kırılır içimde kalırım
kırılır içimde bir kalem

tuzlu bir yolun ucunda
nereye kadem bassam
ortasındayız sayfanın

(V)
yukarıdan aşağı
sağdan sola
aşağıdan yukarı
soldan sağa
nasıl yazarsın
bir çığlığı

hangi dil
hangi din

kaç yazıcıdan
prematüre doğdum
beni doğradınız

(VI)
çok utandım
kuzine içinde
babamı gördüm

ben bir k-ağıt hamuru idim
babam od-un

külde buluştuk
bir yağmur altında
dağılarak

onu benimle yaktınız
beni ondan kopardınız

(VII)
eski evlerden bir ateş
gök terk etmiyor
taş kemerden kalkan kuşları

yağmur sığındı avuçlarına
çekildi topraktan hüzün

kağıtlar ağlamaz
sararırlar unutulduğunda

(VIII)
kaç kalemi öptüm gözlerinden
ağladı hepsi göğsüme

(IX)
az ve öz şeyler biriktirdim sana
hepsi birer harf idi
rahimsiz ceninim işte
kürtaj dediğim makas

(X)
benim yaprak dolu göğsüm; senin susmuş ağzın
bozlak teninde özlem
daha yalın ve birbirine paralel onca çizgi
yine de taşmadın beyaz omzundan

(XI)
kaç yazıcıdan ölü doğdum
kimse gömmedi beni



Üvercinka Dergisi