Aklım iyice çürüdü olduğu yerde,
Aşktı, sevgiydi, iyilikti diye diye,
Küçülttüm kendimi,
Hissetmek uğruna acıttım canımı,
İnsanların aksine,
Kendimi kestiğim bıçak daha keskindi,
Köreldi yaralarım,
En değerlim oldu geçen zaman
Ve göstere göstere yaklaşan ölüm,
Dudaklarıma dokunan sahtelikten yıldım,
Herkese sunulan aynı tebessümden,
Kendilerini esinti sanıp her teni okşayanlardan,
Kaçıncı isyanım bu benim, gecelerden peydahladığım,
Kalbimin mührü, gözümün nuru olmuş kaçıncı aldanış bu!

Sigaralar yetmiyor artık ciğerlerime,
Sığmıyor gözlerime ne hüzün ne de hasret,
Bahtsız kaderim kokuşmuş nefesini üflüyor suratıma,
İçimdeki mezbahanın kanlarından yazılıyor bu şiirler,
İçimdeki mezarlıkta bir benim yatacak yerim yok,
Tüm ışıkları söndürüp oturuyor bağrımın ortasına karanlığım,
Yalnızlığım her şeyi yutuyor,
Tutamıyorum.