15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1751
Okunma
Yıllar sonra açıyorum kalbimin kapılarını.
Kaldırıyorum örtülerimi.
Bozuyorum.
Sevmemek üstüne dillendirdiğim tüm yeminleri.
Ve liseli bir çocuğun utangaçlığında.
Seni sevdiğimi söylüyorum.
Lakin bir ürperti kaplıyor içimi.
Ya kaybedersem seni.
Ellerimi uzatıp ta bulamazsam yanımdaki eflatun bakışlı kadını.
O zaman.
Yakarım tüm gemileri.
Kızarım,bozarım,kırarım seni ana tüm cehreleri.
Ardından.
Çekilirim yeniden kendi benliğime.
Gecem gündüzüm lal olur.
Dudaklarım sus.
Ve ben senden sonra bir tek.
Katran karası geceleri severim.
Gizledikleri için kanamakta olan yerlerimi...
bu şiirimi Ebru lal’e hediye ediyorum...
Cevap Yaz