Kalbini nefrete teslim edenler
Yürekte unutmuş sevgi andını.
İyi varken kötü yolda gidenler
Dikensiz gül sanıyorlar kendini.

Körelen vicdanı bağlamış nasır
İflah olmaz belli geçse yüz asır
Yaptığı yanlışa bulmadan kusur
Petekte bal sanıyorlar kendini.

Koynunda bin yılan ile yatanlar
Helal aşa haram lokma katanlar
Mezatlarda vicdan alıp satanlar
Hayırlı kul sanıyorlar kendini.

Dümenler kilitli pusula bozuk
Ömür heybesinde günahı azık
Koca bir hayata edenler yazık
Deryada sal sanıyorlar kendini.

Dostluğu vefayı salmış çayıra
Günahtaki yolu düşmez hayıra
Yorgun gönülleri vurup bayıra
Sevgiye yol sanıyorlar kendini.

İz belli etmezler yürüyüp karda
Ortama uyarlar gördüğü zorda
Yardım etmeyenler kalana darda
Tutacak dal sanıyorlar kendini.

Yaptığı her işte çıbanın başı
İnsanda yol sonu musalla taşı
Arkadan dökenler timsah gözyaşı
Rahmette sel sanıyorlar kendini.

Her işinde karlı amaç güdenler
Necaset yoluna koşup gidenler
Maddeyi manaya tercih edenler
Çöllerde göl sanıyorlar kendini.

A. Kadir YALDIZKAYA