Kelkit çayının akarak
taşıdığı çakıl benim
ne yazarsam ne yazayım?
yazıyorum akıl benim

Yıllardır dilendim kurban
öfkeyle bilendim kurban
ağyâra ilendim kurban
yazıyorum akıl benim

Toparlıyor dağıtları
tel örgülü ağıtları
karalıyor kâğıtları
yazıyorum akıl benim

Kanadımla kolum belli
boşum belli dolum belli
gidiyorum yolum belli
yazıyorum akıl benim

Açtım ağyârla arayı
neyleyim yüzü karayı
içimizdeki yarayı
yazıyorum akıl benim

Uyansınlar yatağından
kurtulalım batağından
duyguların atağından
yazıyorum akıl benim

Nereden duyulur sesim
oradan dinler bir kesim
münhasır aykırı fesim
yazıyorum akıl benim

Sabahla akşam ezanı
araf suskunluğu anı
hûsn-i zanı, sû-i zanı
yazıyorum akıl benim

Gümüşhanlıyım üşüyor
gençlik kuyuya düşüyor
kim ağlıyor, gülüşüyor?
yazıyorum akıl benim