Gittiğinden bu yana
Bin parçaya bölündü güzel hayallerim
Kaçmak istedim hep dolu dizgin
Yağmurlu sokaklarımdan
Bir deli boran savurdu anılarımı
Şarkılarım gurbet gurbetti artık

Özlemlerim trenler gibi geçiyordu
Gözlerimin camlarından
Bir ahtapot gibi sarmıştı
Tüm benliğimi çaresizlik
O siyah gözlerine demirlemiştim
Çoğu zaman ümit gemilerimi
Yitik akşamlara astım bir de tutup
Tüm umutlarımı

Bitse diyorum bu anlamsız ayrılık
Beni kutup gecelerine terketme !
Bir de zindan karanlıklardaki korkulara
Korku tünellerinde yitmişim bak
Sen gideli
Ah ! ruhumdaki bu ıstırap !
Ne zaman biter ki ?
Ne zaman penceremdeki şu rüzgar
Vaz geçer ki yalnızlığımın şarkısını
Islıklamaktan

Duyamıyorsun sesimi ne yapsam
Sessiz şarkılar mırıldanıyor içimde kuşlar
Ya gözlerim, sisler mi kapladı sanki ne
Benimdi esir alınan
Güneş renkleri

Hatırlar mısın o bahçede
Hep ; hep birlikte sevdiklerinle
Cıvıldaşan çocukluğunu
Benimse gözlerimde
Hiç bitmeyecek sandığım
O mutlu gülüşü

Ah bilsen içimin hicranını
Sen gittin diye
Hani o ters dönmüş kaplumbağanın
Yaşam telaşındayım !


Günay Koçak

21. 10. 2023