Açtım camı mı seyreledim alemi,
Alemin içinde ki tüm canlıya selama durdum,
Her canlı fıtratını yaşarda,
İnsanoğlunda ki bu kaoslar niye.

Ay güneş yıldız kum varda,
Ruhlarda saklanmış vicdanlar nerde,
Yağan yağmurla toprak yıkandı da,
Kalplerde ki kir niye

İki mavinin tüm renkleri ahenki varda,
Gözlerde ki kara niye,
Dünya bir handı gelip gidecektik,
Ölümü unutup heybelerde ki hırs niye.

Bize lazım olan beş metre bezdi,
Ipekleri fistanları sandıklarda saklamak niye,
Dillerde barış naraları atıp,
Kalplerde kabili sevmek niye.

Oyuncaklar yaptık çocuklar oynasın diye,
Kıyılarda masumları öldürmek niye,
Mavilere özgürlük için Ak güvercin salıp,
Gökteki kuşu kanadından vurmak niye.

Sevdaya türkü yazıp destan eyledik,
Dillerde kement canlarda ağıtlar niye,
Hepimiz aynı yolun yolcusuyduk,
Yollardaki tuzaklar kime.

Alem içindeki alem şaşmış,
Rehberler tacir çıkmış,
At izi it izine karışmış,
Son kelam kulaklara küpe,
İnsanoğlu en vahşi canlıymış diye.

Emine Akkurt(Yağmur Damlası)