Bilir misin
kaçıncı metresinde yer insan
hayatının vurgununu
deniz ise bahane söyle

kaç kulaç sonrası
kollarından ayrılır derman
tükenir gücün doğrusu
yaşama hevesin de yoksa

nefes alma zamanı
umutla ciğerlerine dolan
hava keseciklerinin
ölümü getirmesi gibidir aşk

geçince kırkını
inadınla kıran kırana
yüreğinde dalyanları
birbirine katan sevgilinin
uzanamadığın ellerindedir
geçmişin ve geleceğin
yaz kış bilmez tebeşiri

yazmak istese de suda dağılır gider
kim koyacak önümüze,
bizi haklayacak aklayacak
paklayacak teneşiri

yakamozlar deri ustaları gibi
yüzünü bir acıya bir neşeye çevirir
mehtap bu gizler çilelerini
ayın yüzünde hüzünle devşirir

ya deniz yıldızı dibinde deryanın
dorukları nereden bilir
gün ışığı derinlerden süzülüp gelen
kaç deniz atının terkisinden atmıştır
saçları ak alnı pak süvarisini

durdurun bu zalim gidişi
dinginliğine sığınsın susmaların yaşamak
yoruldum artık susturun kelimelerimi
şiir uzan uykuna aşk peşimi bırak