Sanırım bu dünyaya ait değilim.
Hiçbir zaman da olmadım.
Farklı boyutlarda yaşanmakta belki zaman çizgim.

Bunca kan, gözyaşı çok fazla.
İnsan görünümlü yaratıklar ve kusursuz şiddet,
Ne hakla, hangi anlamla…
Gereksiz nefret ile
Bomboş hevesler ile
Hiç uğruna yaşatılan hiddet,
Adeta zevk alırcasına.

Sanırım ben bu dünyadan değilim.
Gerçekte hayat varsa ben yaşamadım.
Acı çekiyor anlamsızlığında örselenen benliğim.

Hislerimde içine çeken girdabı yalnızlığın,
Gönül dediğin bir parça huzura hasret.
Merhametin yokluğunda,
Menfaatlerin vicdansızlığında,
Namussuzluğun cesurluğunda,
Ne kadar zor hatta imkansız iyiye güzele gayret.
İçimde isyan lavı akarken susturulmak
Sanki yok olurcasına.

Sanırım ben dünyalı değilim.
Anlamsız değil belki büsbütün ıssızlığım.
Hangi aleme aitse artık bilinmezliğim.

Affet sevgilim…
Bunca sevgisizliğin türetildiği coğrafyalarda
Yüreğine erip hakkıyla seni sevemedim.
Nefret biriktirilen akılların karmaşasında,
Bakıp gözlerine umudundan öpemedim.
Affet bir tanem…
Aklım ermedi bunca yalan dolana.
İnsan olmayı bilmeyen bunca saf kötülüğün varlığına inanmak,
Yapamadım.
Sevgi, saygı…
İyilik güzellik…
Dostluk barış varken mayamızda,
Karanlığın bunca sonsuzluğuna inanamadım.
Affet sevgilim.
İzin vermediler mutluluğa
Seni seviyorum diyemedim.

Dedim ya!
Sanırım bu dünyaya ait değilim.
Bu yüzden yabancılığım.
Bağışla sevgilim…
Senin için ölemedim.

16.10.2023