ULUĞBEY’Lİ BİR VELİ

"Hasan Gazi"den almış o güzel soyunu
Cezayir’de Velî diye anıldı ulu "Veli Dede"babası
Romanya Ulubey’de de vardı bir amcası
Macaristanı güle boğdu, bir diğer "Gül Baba" amcası

"Gelincik Ana" nenesi baktı yetime
"Hatice Sultan" süt verdi bu Velî’ye
"Fatıma Sultan" eş olup yüz sürdü eşiğine
Kıbleye doğru durdu, aşı desen pek bir boldu.

Hüseyin’di "Baba" oldu, "Dede" oldu
Gönüllere "Sultan" oldu
Çilehane’de iki defa Kırk günü doldurdu
Koca orduyu bir kaşık bulgur ile aşa boğdu.

Tekkesinde vardı onca seven sayanı
"Kara Haydar" evlatlığı yaptı onca sinsi planı
Üç yüz eşkiya ile gece yaptı baskını
Katletdi onca değerli cân-ı

Ahh Hüseyin’im vah Hüseyin’im
Yanından koynundan hiç ayırmadığı aldı o güzel cân-ı
Kim soktu Haydar’a bu fitne fesadı
O da onmadı astılar İstanbul’da o Kara vicdanı

Hüseyin adı ile doğdu, ismini büyük dedesi koydu.
Onca insan mateme durdu
Dört yüz senedir yandı durdu yürekler köz oldu
Uluğbey’li Hüseyin gönüllerin Veli’si oldu.

Adım Ali’dir nâm-ı diğer "Toprak"
Vasiyet ettim ben olunca toprak
Koyun beni bubam ile Veli bubamın koynuna.
Sahipsiz mi kalmış Veli Baba’nın Toprağı demesinler.

*