2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
712
Okunma
Soyunduğu gün baharda giyinen ağaç,
Tutunca ruhumun kuzeyi bir parça yosun,
Ve bir de bitince içimde, sanki efsun,
O vakittir şu divâne yad’a düşmez oldun.
Güzde baş gösterdiğinde hercai menekşe,
Yeni ayı karşılayınca engin eflâtun,
Zafer çanı çalınca, kafa tutulmuş Mecnun,
Nicedir bîtap gönüle geçmez oldu desturun.
Anladım renk atınca sendin sabaha güneş,
Sâyebana dönüp bakınca dikilmiş hicaz,
Gönül silse bendeki seni kalır mı maraz?
İster yas koy adını, ister bir sessiz niyaz...
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz