1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
638
Okunma
Topraktan ağır aksak kesilmiş kordonlar,
Bir esvâbın gölgesine sığınır.
Gölge;
Ziyâsına yaklaştıkça büyüyen o karanlık.
Mevlidi uğruna muhtaçken ışığına,
Serpilmemek uğruna güruhunda boğuşan...
Ve abâ altından değnek gösteren hayat,
Bir "sen" nefsine ırgat düşmüş beşer,
Bilsen nelere süveydâ sürmüş meğer.
Zaman tekerrür etse dahi,
Yine çekilesi gönül kıyâmeti.
Biz alı al, moru mor yevmiyeciler...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz