Seni arıyorum
Yoksun nereye baksam
Sonra bir şeyler geçiyor içimden
Ağlamaklı
Düşünüyorum da neden ayrıldığımızı
Evimizin o uzak sokağında
Yürüdüğümüz geliyor aklıma
Sonbahar renkli
Buruk acılar filizleniyor yüreğimde
Şairce hayaller koşturuyor gözlerimde
Yoksun ya hüzünler kol geziyor içimde

Ayrılığın gri bir akşam üstüydü gözbebeklerimde
Hele o perdeleri çekilirken evlerin
Işıklar yeni baştan yanarken sokaklarda
Yuvasız bir serçe kadar mutsuzdum
Bir ayrılık çarşambasıydı, aylardan ekim
Son kez bir mektup yazmak istedim sana
Neler söylemek istiyorum , neler
Ne yazıyor kalemim
Yalnızlığımla bilsen
Bir dünya kuruyorum, içime ve sana küskün !

Anlıyorum
Ellerimi de terketti gidenler
Kimsesizliğin kahreden acısı yüreğimde
Ne kadar uzakta olsan da
Her anım... her düşüncem seninle
Yüreğime ekilmiş çiçeğimsin... menekşem

Şimdi yapayalnızım o sokakta
Yalanlar girse, riya girse, sen bilmezsin
O taş duvarlarda kendince
Ayrılsakta
Her an yanımda; sesin, kokun, nefesin
Tüm anılarım hep senden yana
Ama sen
Gözlerini bana hasret bıraktın
Öpmek istiyorum ellerini , ağlamak doyasıya
Tut ki birtanem
Kim demişki sana benden ayrısın diye
Sen her zaman benimlesin, bendesin

Günay Koçak

4. / 10. / 2023