İçimde bir kedersin, acı kapkara
Uzar gider hasretim bomboş yıllara
O, hasretiyle beklenen gelmez
Zaman ise akıp gider durdurulamaz
Her geçen gün hasretinle yanarım bilsen
Oysa beklersin taş sokaklarda, sabret !

Bense uzayan yollara şiirler yazan
Doğacak güne bakıp
Ağlayan kadın
Saklandım en kuytu köşelerine yılların
Çatlak çatlak olurken dudaklarımda ayrılık
Siyah gecelere anlattım
En acı ıstıraplarımı

Bekledim hep çözülsün
Buz tutmuş yüreğim
Ağladım ağladım
Sonra bir çizik daha attım
Ayrılık günlerini yazdığım kalbime
Hep saydım ayları ve yılları
Ayrılığımızı hesap ettim
Çıkamadım kaldım kördüğümlerde

Ben sabır timsaliydim, ama seni özledim
Mektupların gelse masmavi yetişir bana
Unuttun sanıyorum, postacı gelmez
Hep acılara katık oldu yüreğim
Terketmedi gözlerimi de bulutlar
Ben sana yazdım şiirlerimi
Şarkılarımı senin için söyledim
Kaç gece yarıları acılarla uyandım
Pencerem ışıksız, her yer sessizdi
Üşümüşlüğüme çare olmadı gidenler

En içli şiirlerimi kahırlarda sergilemiştim
Çare olur sanmış dert yanmıştım
En yakınlarıma ; oysa seni sormadılar bana
Artık güvenmiyordum onlara, ben bitik !
Her gün kitapçılara koşuyordum
Senden bir benzeyiş bir umut arıyordu ellerim
Okuduğum her hikaye her romanda
Senden bir parça arıyordum

Zamanı yenemiyordum ne yapsam
Zaman hem zalim hem kalleşmiş meğer
O resimlerdeki ben değilim şimdi
Sen gideli tanıyamadım kendimi
Bitmiş !
Tanıyamıyacaksın döndüğünde
Bu acılı annen
Gel sona ersinde ayrılığımız
Bitsin
Bizi bitiren acılı neden !..

Günay Koçak

3. / 10. / 2023