şimdi susan dile susamış gerçeği gömer kendi adresine

kıtası belirsiz ve kimliksiz kentlerin kayıp sokaklarında
sürmüşüz yoksunluğun kokusunu aşk kırığı lehçemize
sesi yok yüzü yok bedeni yok adressiz aşklara sığınmışız
ay toprağına bulanmış ellerimiz bilgenin ak saçı yağmış başımıza
hüznünde kaybolmuşuz rengini bilmediğimiz buğulu gözlerin
seyduna’nın ömrüne düşmüş birimiz birimiz şahrud olamamış
birimiz kendini yakmış aysız gecelerde tarihe gömmüş kendini birimiz

şimdi diyorsun ki özlüyorum bulut yüklü bedensiz bu aşkı

oturmuşum akıp giden hayatın üstünde eğreti tahta bir köprüye
kalbinden içerken tarihe kazınmış sonsuz aşkların hıçkırıklarını
tanık olmuşum ra’nın gözleri önünde ares’in eros’u katline
ağıt yakan ellerini yıka düşlerinle koy kalbinin ve tacının üstüne
yarım kalmış bu tango hangi ürkek firavunun fermanıdır söyle
hangi adrese uçurayım şimdi aşk için hurdaya çıkmış bedenimi
hangi çağda aşık olayım hangi kıtada şair olup şiire durayım söyle

şimdi diyorum ki özlüyorum bulut yüklü bedensiz bu aşkı

başın göğsümde uzak diyarlardan bir derviş çığlığıdır duyduğun
düşmüşüm yoluna sırtımda deli gömleğim can evimde asası taptuk’un
omzumda bir abdal heybesi içinde haritası sana giden yolun
arz’a sürgünümde başlamış güneşinde sona erecek yolculuğum
adem, mecnun, kerem, ferhat değil miydi aşıkı berduş bildiğin
krater memelerinden yeryüzünün magma emerek büyüdüler aşk için
varoluştan yok oluşa çığlıklar taşıdılar koyu karanlığında evrenin

şimdi soruyorum sana şahrud’a yanmış seyduna adına

çile odalarında gün bir zeytin bir zeytin ışığın anası
yama tutmaz kaskatı hayatların bedeli bir zeytin
cehennemi yürüyerek geçenlerin gözlerinden dökülen güllerin
dizinde tükenmiş diz altında dizinden vurulmuş ömürlerin
anası sen değil misin hicranı gözünde güle dönen gülten
ol çığlığı duyan ve duyduğuna yanan ana sen değil misin
veysel’in sazına kül aşklar veren toprak ana sen değil misin

şimdi son kez söylüyorum şahrud’san yan seyduna’nın aşkına

saklama



Bilge SEL