Metropolden KarelerAvrupa yakasının "oturaklı" bir semtindeyim Kontrastları arşivliyorum hücrelerime... Biriken kalabalıktan, anormal bir durum olduğunu anlıyorum Ve farkediyorum ki; Yokuştan yukarı bir kadın çıkıyor Budur bütün dikkatleri çeken. Yaklaştıkça, her şey ayan beyan: Kadının siyah sütyenlerinden memeleri taşmış Gelen gidenin yürümektense Dönüp dönüp onu izlemesi bundan Araçlar, yolları bağnazca tıkıyor Tıkanan trafik ve korna sesleri kaosa yol açıyor Araçların içinden erkek kafaları dışarıya uzuyor Kiminin ağzı geviş getiriyor Bakışlarında açlık ve cehalet Davranışlarında kükreyen etobur ve yabani intikam... Oysa her halinden belli ki; Kadın zihinsel hasta Ve ne durumda olduğunun değil farkında. Önümden giden iki kadın durup onu uyardığında Fıldır fıldır gözleri, yuvasında oynuyor Çapraz adımları kıtaları yalıyor Bir kolu havada dans ederken Bir elinin parmakları memesinin ucunda geziniyor Ve habire konuşuyor Sözleri de birbirini tutmuyor... O sevecen ve solgun yüzünde, Katmerleşen hüznün glasierleri Gözlerimin ışığını eritiyor... Ayaküstü uyarılar bir işe yaramıyor Ahlar vahlar duyuluyor kümeleşen kadınlardan Kimileri telefona sarılıyor Spekülasyonlar kasırgaya evriliyor Önyargıların musonu akılların kökünü boğuyor... Kimilerine göre söz konusu; ar ve namus Kimine göre de kıyamet ha koptu, ha kopacak... Oysa en önemlisi; Az sonra, O kadının başına ne geleceği gerçeği Gerçek ki, şah damarımı kanatan... Sahi, neden hasta bir kadın Bir tedavi merkezinde değil de Tehlikenin odağında; yarı çıplak ve bir başınaydı? Say ki; O senin kızın ya da kardeşindi... H. Korkmaz, Eylül İstanbul |
Sevgili Tüya gene yapmışsınız yapacağınızı
kadın için genelin kullandığı bir deyim var
sözümüna namusu elden gidince "kirlendi"
derler.Desenize bana, kirli olan kim ? Kim değdi de
kirletti...
Kocaman sevgiler...