ı
insan bir resmi sevebilir mi
ben s e v d i m


ben senin en çok deklanşöre ürkekçe içini açtığın ve
hüzzam bir şarkı gibi gülümsediğin o küçük resmini
s e v d i m


ne zaman resmine baksam
silah sesine havalanan bir serçe telaşında çırpındı kalbim
zemheride bile cemre düştü içimin bozkırına


“resim kokar mı” deme
ben her resmine baktığımda
kız oğlan kız kokunu içime çekip
bütün kalbi ile aşka inanan
dalgın, hülyalı bir adam oldum



ıı
ki sen…
ne zaman bizli bir düşe dalsam
bize yaktığım her mumu rüzgarınla söndürür
s u s a r d ı n…
bir sigarayı kül tablasında ezer gibi
habisleşmiş bir yarayı kör bıçakla deşer gibi
s u s a r d ı n…


sustukça…
tekil bir sevdanın çoğul acısını salıp üstüme
cehennem ateşinde sınardın sabrımı
sustukça…
karalar giydirirdin şiirlerime


sen ne zaman sussan…
ben uçurumlardan uçurum beğenirdim kendime
ya sen iterdin
ya ben düşerdim
ya da…
uçurum çekerdi beni içine



ııı
sonradan anladım…
saklanacak çok şeyi olan çok susuyor
ve çok susan çok şey gizliyor


kimileri bile bile pranga vururken duygularına
kimileri kalbine mayın döşeyip
dokunulmaz kılıyor aşkını da… acısını da…


aynı sevmiyor herkes
aynı özlemiyor
aynı beklemiyor
tıpkı ölüm gibi…
aşklarda birbirine benzemiyor


sonradan anladım…
bitti demekle aşk bitmiyor