Bazen
İlgisiz ve bilgisizim
Düşmüyorsa
İçimden geçenler sözcüklerime
Bırakmalıyım
Ben bu kalemi diyorum


Bazen
Bir sokak kedisi gibiyim
Farkına varamıyorum
Niyeti nedir başımı okşayan elin
Ama yine de
Aldırış etmeden niyete diyete
Bir mırıltı eşliğinde olsa da
Çapraz bir sorguda
Sürüyorum hayat masasına
Elimde tuttuğum en son kozumu


Bazen
Takılıp kalıyorum
Bir ilgi sözcüğüne
O kadar zor oluyor ki bazen
Kuşatılmış bir kalenin surlarını aşmak
Diye düşünüp
Bir eksik bir fazla ne fark eder ki deyip
Yeni bir acı daha ekliyorum
İçimin demlenmiş sızı içeriğine


Bazen
İzansız ve izahsızım
Kuyumcu değilim
Onun için hiç alakam yok
Mücevherin kıymetiyle
Ama ah kıymet verdiklerim
Demiyorum desem yalan olur


Bazen korkuyorum
Sevgi sözcüğünden
Bir Sezan Aksu şarkısı
Kan kardeş oluyor hecelerimle
Tırnakla törpüyü düşünüyor
Başa çıkamıyorum küskünlüğümle



Bazen
Alacalı renklerle boyuyorum
Hayatımın karanlık tuvalini
Kısmetsiz bir çiçek açıyor
Uzanıp da dokunamadığım
Kader ağacının dallarında
İşte o an daha çok seviyorum
Her mevsimi beni üşüten
O kadını…



Bazen
Bazen işte
Sakallarımda sakladığım
Parmak izleriyle hesaplaşıyorum
Sonra da
Tekrar tekrar okuyup
El kapısı şiirimi
Bir fincan kahve demleyip
Unutuyorum
Her bakışında
Sol yanımı felç eden koyukahve bakışları


Bazen
Her şey o kadar zor
O kadar da kolay ki
Resmini hangi çerçeveye koyayım
Şaşırıyorum kadın


B A Z E N
Tek bir sözcük
Ama her harfine
Sayısız dilek mumu yakılan
işte bu yüzden
Son veriyorum artık
İçimdeki seksek oyununa
Hiçbir şeyi beceremediğim gibi
Beceremiyorum şiir yazmayı da
Ama bazen karalıyorum işte böyle vasıfsızca
Ve sığınıyorum
B A Z E N sözcüğünün merhametine



*akşamın ay düşmüş vakti*
Eylül-- iki bin yirmi üç