Yüzü kış kokan babalar
Bazen de yüzü kış koktuğu halde içinde yemyeşil bir bahar saklayan ama bu bahar yüreğinden taşsın diye kalbinin kapılarını aralayamayan babalar...
Ne çok yarım kalmışlık saklıyor insan, nasıl yaralar alıyor ve gittikçe büyüyen bir yalnızlık sonrasında, omzunu yasladığı dipsiz bir sessizlikle beraber.
Şiirlere yansıyan yürek incinmişlikleri ve dahası

Nasıl hüzünlüydü şiir.
İnsan bu şiiri okurken o küçük kızın sessizliğinin sesi olmak istiyor, yalnızlığına ise yoldaş. Ve düşlerini rengarenk boyamak ki hiç bitmesin umudu saklayan ilk baharları.

Larminacım kimbilir kaç kişi bu şiirinde kendinden izler bulmuştur okurken.
Güzel kaleminden bolca hüzün dökülse de bu gün, güçlü ifadesiyle çok güzel bir şiirdi.

Güzel ve zarif yüreğine kederin eli değmesin
Sevgilerimle canım 🌸

Yalnızlık ve hüzünler
gölgemizi hayatın
ve genetik bir mirası
bize biçilmişliklerin .
Eh biz de vuralım o halde
şafak sökmeden ,
kızıla boyanmadan dağlar ,
yaşamın ahengini
soytarı bir çocuk gibi
sokaklara...

Tebrikler Sevgiyle .

anısı hüzün damlatan
geçmişin ayak izlerinde gün soluğu tüm renkler
usumun çığlıklarını sustursun artık yeni bir bahar
yeni bir mevsim doğsun gözlerimde
güneş renginde...

ah bu hiç bitmeyen usumuzda kanayan yaralar....işte bizi yazdıran söyleten düşünceler....

çok güzeldi şairem inci parlaklığında nadide naif bir iç dökümüydü ki bana iyi geldi teşekkürler

sevgimlee hep