Çocukluğum tanıktır yaşanan zulme
Sokaklar yasaklandı önce, sonra konuşmak
Babamın şalvarına dil uzattılar
Anamın ak puşusuna el uzattılar
Beni öfke ile büyüttüler

Hıncım bundandır, pranga tutmaz öfkem bundan
Dilim yasaktı
Yasak bir dille yaşadım sevdamı ve kavgamı
Bıyığım terlemeye başladı, ve öğrendim hayatı
Direnmeyi mücadeleyi öğrendim
Ve artık her kavgada benim de adım vardı

Madımakta aydım, aydındım, aydın yandım
Van’ da otuz üç kurşunla kana bulandım
Erdal oldum büyütüldüm, darağacına çekildim
Sürgünlere yollandım, ötelendim,
Bu yüzden tenceremde ağıtlar kaynar
Analar her gün başka bir oğluna ağlar
Dinmez benim sancılarım acılarım bitmez

Tel örgülerle kuşatılsada düşlerim
Kitaplarım yakılsada şafak vakti sorgusuz sualsiz
Gün gelir türküye döner şiirlerim
Alnında hilal çatlamış dersimli amedli kızların sesiyle
Nevruzlarda coşkuyla söylenecek
O gün kırılacak yüreğimdeki paslı kelepçeler

BEŞİR ÇİTAK