Yılmış bir gönül gibi çöktün döşümün orta tahtına

Sirke küpü gibi acılar doluyken


O anda ben özümle
Ansızın şaşkın ördek gibi kalakaldım
Bir bilsen ki ben
Nasıl garip kaldım içimin en kalbi tutkularıyla

Hüznü eledi o gün
Dertli çomaklı vakitlerin gönül pınarlarıma

İçim içime sığmazken
Göz göze tokuştuk o göz yaşlarıyla
Bir söyledim bin bir acı topladım kucaklarından

O gündü
Kalbimin kapısının kilidinin kırılması
Odanın duvarları öz tavanını tutmaz olurken
Zembereği boşalan köstekli bir saat gibiydi kalbim
Tık tık atarken

Cehennem varı bir od oluşta da
Dürdün gönül defterimi

Kesiliverirken senli takılan nefesim

Düştüğüm hal
İnan ki sanki de vakitsiz bir kurbanlıktı
Kaderine ister istemez boyun büken türden


Kaderimi kör topal koyan o vakti hiç unutamadım

Yükünün ağırlığı diz çöktürse de saftirik sol yanıma
Bir kez kabul etmiştim boynu bükük halini

Seçeneğimin derinliği köreltilen bir kuyu gibiydi


Güller bu denli gonca görülmemişti ömrümde
Dikenlerin canımı çok mu çok yaksa da

Hayallerimdeki siluetin şavkı sanki yüzüne vurmuştu
Özlemli umut iplerimin tuzağına çekilmiştim

Masum bir çocuğun masumiyeti çökmüştü çehrene
Haz yüklü yağmurlarının
Bulutları sımsıkı örtmüştü iç yüzünün kotalarını

Aşk kokan çiçeklerinin demeti tacım oldu
Bir meltem yeli gibi estikçe içimin içine
O andaki dilin
Dinerken göz yaşların elimi kolumu da bağladı

Yürek hoplatan tutkunun şahikası başımı döndürmüştü

Gün güne gebe kalırken ancak anladım içindeki fesatlığı

Tüm sorgularımın inkarı
Karartırken yüreğimi
Önüme sunduğun gül bahçesinin
Çok önceden talan edildiğini çok geç anladım
Kara bulutların
Bir bir çekilip gidince üstünden

S/aftı aptallığım
Sülük gibi
Yapıştığın bedenden taze kanı boşaltınca
Ancak ki ayıktım

Tüm hayalleri bir anda yıkan bir tiltdozer gibi


Ne geçmişin kaldı nede geleceğin…
Ters tırpan gibi sen kendi kendini biçtin…




AZAP...(Kadri Atmaca) 06.09.2023