0
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
711
Okunma
zifiri çöken , yalnızlığı andırıyor deniz;
zihnimin sokağına çıkmış gibi,
saat güverte nöbeti,
beyaz gölgeli çiçeklerin arasında,
karanlığın ufkunu düşlüyorum,
ihtiyar bir şarkı gibi ölüyor;
kalbimin kıyısına vuran her dalga,
dudaklarımda kurudukça;
tuzlu rüzgar, şiire diriliyorum,
çırpınışım,
nefes alabilmekten ötesine yetmiyor..
uçsuz bucaksız gece,
suya yansıyan karanlıkda,
kör bir mum ışığı yanıyor,
hangi şehrin feneri göz kırpan?
bense bir o kadar yabancı,
pusulası şaşmışcasına telaşım,
tenimi ıslatan aynı yalnızlık..
demlenmiş satırlar,
yeniden aşka adansın,
kırık seslerin içinde;
lekelenmiş bir adam,
sessiz duvarların okyanusunda,
iyi de " o kim di?,
beni yalnızlığına çağıran...
martıların kanadında gece;
beyaz gölgeli çiçeklerin,
dalında....
karan
e.ey, z.
