Bir Tutam Soyutlama/2

yine yeşildi tüm umutlar
akşamüstleri
yalpaksız olan ne varsa,
yine hatrın ta derinlerdeydi.
kırılgan,yanlı,çaresiz.
en olmadık iklimlerin batıllığında seni yaşıyordum/ sanırım
dünya kekeleyerek öldürüyordu kendini.

suskun bir aralık akşamıydı/
namlunun kıvrıklığında hapsedilmiş sevdalar gizleniyordu
zerdaliler ve ondörtlük bakire kızlar ve cennet
hepsi dipsiz bir geleceğe bakıyorlardı.
yitik ve naif ,suali olmayan bir gizemdin sen...

nasıl yazmalı seni?
anka desem adına ve biad etsem sana,
olmaz biliyorum...

göğe uçurtmalar seriyorum, hergün yeniden yüzüme seni sürüyorum/
acım çırılçıplak,
ikilemli bir sabah şimdi
vakit öyle erkenki...

okunmamış ayetlerle anlatıyorum suretini
bilinmedik,
pejmürde kadınlar yaratıyorum kendimden/
yeniden ve ürkerek çoğalıyorum...
yavaş yavaş...

bir tutam soyutlama’yla sana geliyorum yeniden...


devamı var...

2008/Muğla