şu kancık alemin ortamına
ben düştüm düşeli
neye inanıp ta bel bağladı isem
belim kırdılar
düşe kalka yüz üstü çektim bedeli
yaşadıkça da anladım dert yüklü kasvetleri
halis kalmış bir kula hiç rastlamadım
hep sahte çıktı

kimini dostum bildim
kimini ise candan bir kardeş
rastlamadım derdime bir sırdaş
çabaladım da durdum ama
işin sırrına da bir türlü ulaşamadım
aşk adına zehir zıkkım içirdiler
koşuşturmaktan başım kaşıyamadım
kimlere kanıp sarıldı isem
hep cılk çıktı

yaşadığımı zannedip kabuslarla uyandım
söz diyen diller lal çıktı
bir ömrü boşa heba etmekte varmış
bahtımı çer çöp işler yıktı
neye niyet edipte uzandı isem
karşıma hep serap çıktı

meğer
boynuma asılı bir yaftaymış hayat
şükrü bilirim edemem ki şikayet
kimisini ceylan kimini gül zannettim
aşk adına bir ömrü çölde sandım
vaktin kıymetini de bilemedim
hep toz duman ettim
bir ömrün yaşam defteri boş çıktı

heveslenişte
ne bekleyip de ne umdu isem
nasibime hep tersi çıktı
sırımı verdiklerim arkadan vurdu
biçareydim nefsin elinde ve bilinçsizdim
ya deve kuşu gibi gömüldü başım
yada koştuğum yollarda karşıma
hep dik bir yokuş çıktı

meğerki kılavuzum hak hakikat değilmiş
karga çıktı…


AZAP...(Kadri Atmaca) 27.08.2023