Hoşça sohbetler, gülüşmeler ve alabildiğine tebessüm
Neden kesildi herbirinin arkası ve son perdede bir hüzün
Zamanın nasıl geçtiğini bilemezken o hengâmede
Anılara düşmüş tüm yaşananlar hem de perde perde.

Göz yaşlarına saklanırlar en güzelleri anların, niçin
Bir keyfiyet hali midir ki bu mutluluğa alınır izin
Ve yürürken umutla saadet yollarında sızlarsa dizin
Zemin mi mukaddes, insanlar mıydı değerli, siz söyleyin.

Her kareden fışkırıyor en dolucasına orada hayat
Suretlerde bulduğumuz esenlik şimdi nedendir hoyrat
Mekân aynı, iklim aynı ve gökyüzü daha parlakken
İçi yakıp geçen nedir, gidecek çokça yol varken.

Koruk iken bağlar daha bir güzeldi, şimdi flu
Paylaşmalardan almış özü sevinçler, işte bu vurgu
Hırçınlaşmışken denizler, öfke ile dövmekteler kıyıyı
Sulh iken mavilik rüzgarıyla yok neşeden bir haber,
O zaman anlıyor insan, hırçınca içten çıkan sessiz çığlığı.

Bulup bulup yitirmek midir şu huzur ve onun hazzı
Mekanlar çoktur amma,varsa insanlar o zaman anlamlıydı
Sustururuz her şeyi, sessizliğe bürünür her ne varsa varlıktan
Yoksunlarsa zeminler insanlardan, feyz olur mu bu darlıktan?
En mülayiminden hayal etsek de bir bahçeyi,bedesteni
Ve yeşilin türlü tonlarından da bezesek tüm zemini
Hani o çocuk sesleri yoksa, gülüşler,can katan nükteler
Sallanma sefasıyla sevinçten ayrı bir hisse evrilen duygular
Tüterken közünde keyifle içimlik ve koyu sohbete meze çaylar
Bir anlam kazanırken kadrajda ötüşen kuşlar,ağacın dalı,meyvesi
Ya değilse ademden münezzeh bu mekan, susuz deredir
Tablolardan fışkışrsa da albenili renkleri,neye ki değer?

Bir zamanların o efsunlu köprüleri,hanları, hamamları
Ve sayalım gürültülerinde can bulan tarihi çarşıları
Nedendir şu günde bunca sessiz, boynu bükük,dertlidir
Yitirdikleri bir şeyler var, duvarlar,taşlar,ağaçlar tamam fakat
Onları kıymetli kılmışlardı yıllar öncesinde, hani o insanlar?

Oğuzhan KÜLTE