Kara fırlattı gazeteyi duvara, lanet okudu,
Dedi "Savaşlar, cinayetler, kötülükler sarmış toplumu.
Birlerce yıldır sürüyor böyle, olmuş hayatın düzeni.
O kutuyu açmayacaktı Pandora, aç kulaklarını dinle beni"



Pandora’nın lanetli kutuyu açmasının üstünden yıllar geçmişti,
Bitmemişti, arttıkça artmıştı Zeus’un öfkesi.



Türlü türlü kötülükler yayılmıştı dünyaya,
Başlamıştı insanlar birbirlerini öldürmeye ve savaşmaya.


Lycaon adında bir kral, ölçmek istedi bir gün Zeus’un gücünü,
Yemek olarak sunmak için bir oğlunu öldürdü.


Öfkelendi Zeus, karar verdi ;büyük bir tufan yaratacaktı,
Tüm insanları, dev dalgalarla boğacaktı.


Yüce Zeus unutmuştu, insanları seven Prometheus’u,
Prometheus uyarmıştı oğlu Deukalion’u.


Anlattı oğluna Zeus’un yok edici planını,
Öğütler vermişti, anlatmıştı ağaçtan bir sandık yapmasını.


Prometheus’un oğlu Deukalion, karısıyla tamamladı sandığı,
Karısı Pyrrha, Pandora’ya Epimetheus’un kızıydı.


Nihayetinde gök karardı gece gibi, göz gözü görmedi,
Durmak bilmedi yağmur, sanki gök delindi.


Göller, denizler birbirine karıştı, sular yükseldi,
Dokuz gün dokuz gece yağdı yağmur, durmak bilmedi.


Tunç çağı sona erdi, bu nasıl bir kıyametti,
Tüm insanlar sularda boğuldu, yok olup gitti.


O güne kadar böyle bir felaketi dünya görmemişti,
Çok sert olmuştu Zeus’un öfkesi.


Dokuz gün dokuz gece,
Çalkalanıp durdu, karı koca o denizde.


Gördü Zeus onları ,yaşamalarına izin verdi,
Çünkü onlar iyi kalpli ve erdemliydi.


Yağmur durdu nihayetinde,
Başladı yavaş yavaş sular çekilmeye.


Sürüklendi sandıkları, Parnassus Dağı’na,
Günler sonra değmişti ayakları toprağa.


Baktılar etraflarına, yoktu ne bir insan nede bir canlı,
Koca dünyada baş başa kalmışlardı.


Deukalion ile karısı Pyrrha korkmuşlar ve şaşırmışlar,
Adalet ve düzen tanrıçası Themis’e yalvarmışlar.


Kurmak istediler ,soylarından yeni bir düzen,
Yardım istemişlerdi bu büyük güçten.


Yol gösterdi Themis onlara,
Demişti "Yerden taş alıp atın arkanıza"


Taşları atmaya başladı Deukalion ile karısı Pyrrha,
Bir çok insan gördüler arkalarına baktıklarında.


Deukalion’un attığı taşlar cana gelip erkek olmuştu,
Karısının atığı taşlarla bir sürü kadın dolmuştu.


Yeniden başladı insan soyu böylece,
Neyse ki dinmişti Zeus’un öfkesi, nihayetinde.


Akıllandı mı dersin insanlar, bitti mi savaş ve kötülükler,
Açılmış bir kere Pandoranın kutusu, lanet devam eder.


Tüm dünyada kol gezer, fitne, fesat, kötülük,
İnsanlar ders çıkarmaz, şükretmez vardır içinde nankörlük.