Yaşamak diyorsan! Heba bir ömre...
Yaşadım! Sinemde kor’la yaşadım
Açmadı güllerim, düşmedi cemre
Her günü bir anaforla yaşadım

Sevdamı başıma kakışlarınla
Göğsüme çizdiğin nakışlarınla
Kurşundan bin beter bakışlarınla
Boynuma astığın hor’la yaşadım

Bendeki; umudun tükenmiş hali
Tatmadım, düşümde olsun,visali
Ağlarda çırpınan balık misali
Gün güne daralan tor’la yaşadım

Gönlümün yükünü kimseye bölmem
Sanırım; bu kahrı çekmeden ölmem
Nergisi tanımam, sümbülü bilmem
Renklerin içinde mor’la yaşadım

Doğruluk, inayet, etmiyor para
Çıkmıyor avazım, duyulmaz nara
Derinde açıldı söz ile yara
Em bulmaz bedende çor’la yaşadım

Alibaba, her söz gelmiyor dile
Altmışa dayandım meşakkat ile
Yüzümde tebessüm görünse bile
Nedamet içinde zor’la yaşadım


DOST KATKISI........................Teşekkürlerimle


Sevdaya tutuldum geçtim kendimden
Bu sağanak sevgi demedin kimden
Kızılırmak gibi aktın içimden
Kenarda biriken por’la yaşadım..........................Suat ZOBU

’’üç günlük dünyadan geldim giderim
canı, cananı bildim de yaşadım
kapadım gözümü gördüm cemalini
ruhumda yaktığın har’la yaşadım’’.........................Ay Parçası



Por: Kireçli topraklardan geçen suların yataklarında oluşan, karnabahar biçiminde kaya yığını, tortu


Hor: hiçbir değeri ve önemi olmayan, aşağı, değersiz, önemsiz.
Visal: (sevgiliye) kavuşma.
Tor: sık gözlü balık ağı.
Çor: hastalık, dert, keder, üzüntü.
Meşakkat: güçlük, sıkıntı, zorluk.
Nedamet: pişmanlık.