adımladığım caddeler sokaklar dert küpü
yüzler kaskatı, korkulu bakışlar
geleceği karartılmış halkım
mutluluk, sevgi silinmiş yüreklerden
gözlerde yaş, düş diye bir şey yok
aydınlık günlerin gelecek şansı kalmamış
gök Tengri’nin vaad ettiği topraklar
şeytanların kıskacına girdi, boğuluyoruz
halkın sarıldığı Tengri’min bir ipi kalmış
o da koptu kopacak
at izleri it izlerine karışmış
sırat köprüsünden geçişler keskin kılıç!

çok bekledik er kişiler gelecek mi diye
umutları yaka yaka
bataklığın en derinlerine gömüldük
inancı, töremizi, dilimizi kaybettik
aşağılık durumlara düşürüldük
uyanmayı bırak
firavunların kölesi olmanın yollarını aradık
Hz. Musa düştü usuma
sonra onlarca yüz yıllık sürgün yediler!

Ergenakon hayalimde canlandı ufka bakarken
neden erittik demir dağları
boz yeleli bozkurt düşerken önümüze
kutsal vadilere otağ kurdurdu bize Tengri’m
esareti sildik gönüllerden
töremizi yeniden inşaa etti Bilge Kağan’ım
öz dilimiz, alfabemiz yazıldı taşlara
aç milletim doyuruldu, giydirildi
ihanete yol verenlerin defterleri dürüldü...

O zaman mı geldi şimdi Anadolu topraklarına
bir başbuğ yola mı çıktı
Oğuz atamın yirmi dört boyu bileşecek mi
tatlı düşler kurar oldum şimdi
Gök Tengri’min bize kutsadığı topraklar
cennetin pınarları ile yeniden yeşerecek mi
yeni bir dünya düzeni
Türk başbuğun önderliğinde kurulacak
Bozkurt halkımın yüzlerinde güller açacak!

Zafer Direniş
...

karanlık düşlerimi aydınlığa erdirmek istiyorum!