Bir ev ki sadece iki penceresi var,
O pencere iki göz, dünyayı aralar;
Küçük bir kapısı, gönül derler dar mı dar,
Gönül kapısından girer binlerce dostlar.

İçi dışı birdir, kokusu her yerde bir,
Sayısız seveni, başlar döndürür bir bir,
Su gibi içilir, deste deste derilir,
Gönülden gönüle köprü olur geçilir.

Yayılarak her tarafa kokusu gider,
Gönülden gönüllere ve ellerden ele,
Hem de renk renk açılır, hem ne su ister,
O bir yüce taht olur ki dillerden dile...

Vatandır; toprağı, bağları ve dağı,
Suyudur; her zaman canı, gözü, kulağı,
Yaban elden gelir yudum yudum kokusu,
Kurulur gönüllere, can tahtı otağı.

Sevgidir, hep buram buram kokan bir çiçek,
Çiçeklerden çiçeklere konan kelebek,
Açılır gönül bahçesinde rengârenk,
Ne deryâ engin ondan, ne de semâ yüksek...

Saygıdır, sadece sizin bize sevginiz,
Hep sevgiyle dolu olsun gönül eviniz,
Baharın hoş kokusu, çiçeklerisiniz,
Bir yudum sevginiz yeter, tek hediyeniz.

O hediyedir ki değeri hiç ölçülmez,
Gül açmazsa baharda bülbül aslâ ötmez,
Gerçek sevgi budur, yanar yanar hiç sönmez.
Fânidir kul Eşrefî, ammâ o hiç ölmez.

EKREM GÜRER (1982 İSTANBUL)